گردشگري تاريخي
به نوعي از گردشگري براي بازديد از مناطق باستاني مانند موزه‌ها و سايت موزه اطلاق مي‌شود.
اين‌گونه از گردشگري كه گردشگري ميراث نيز ناميده مي‌شود و به بازديد از موزه‌ها، مكان‌ها و ابنيه تاريخي مي‌پردازد، امروزه بخش عمدهاي از گردشگري را به خود اختصاص داده است. ايران به دليل دارا بودن هزاران ابنيه باارزش تاريخي (يك‌ميليون و دويست) در اين زمينه مي‌تواند بسيار موفق باشد. گردشگري تاريخي_فرهنگي نوعي از گردشگري است كه براي شناخت تمدن، فرهنگ، آداب‌ورسوم و سنت‌هاي يك گروه، جامعه، شهر يا يك كشور از طريق بازديد بناهاي باستاني و معماري دوره‌هاي مختلف تاريخي، موزه‌ها و شركت در جشنواره‌هاي هنري انجام مي‌شود (يغفوري و همكاران، 1392). گردشگري فرهنگي خواهان آشنايي بافرهنگ مناطق مختلف و كاوش در چشم‌اندازهاي فرهنگي جوامع انساني و درك آن‌هاست. امروزه، آثار باستاني و تاريخي جاذبه‌هاي فرهنگي از عوامل مهم در جذب گردشگري است. چراكه آثار باستاني و كهن هر جامعه‌اي معرف فرهنگ خاص همان كشور و داراي ويژگي‌ها و ارزش‌هاي درخور توجه همان مملكت و مرزوبوم است. اين آثار داراي ارزش‌هاي معنوي بسيار زياد براي آن قوم و جاذبه‌اي براي ديگران است و درنتيجه باعث جلب و جذب ديگران براي بازديد و شناخت آن جاذبه‌ها و آثار مي‌شود (ساعي و همكاران، 1389). اين نوع جهانگردي براي آشنايي با ميراث‌هاي هنري، فرهنگي، آداب‌ورسوم و بناهاي تاريخي با اهداف گوناگون ازجمله آموزشي و پژوهشي صورت مي‌گيرد، اطلاق مي‌گردد (شمس، اميني، 1388). با توجه به اين تعاريف بافت‌هاي تاريخي بستري مناسب جهت برآورده شدن بسياري از اهداف گردشگري با تأكيد بر گردشگري تاريخي_فرهنگي مي‌باشند. آشنايي با كالبد، معنا و فعاليت‌هاي درون بافت‌هاي تاريخي به‌عنوان كليتي جامع بوده كه همزمان آشنايي با ميراث‌هاي فرهنگي، هنري و تاريخي را ميسر مي‌سازد. گردشگري فرهنگي نيز، بخش مهمي از تقاضاي جهاني گردشگري را تشكيل مي‌دهد. طبق آمار سازمان جهاني گردشگري ۳۷ درصد گردشگري بين‌المللي باانگيزه فرهنگي انجام مي‌شود و اين تقاضا در حال افزايش است. گردشگري فرهنگي يك تجربه‌آموزشي و تفريحي است كه هنر را با ميراث اجتماعي، طبيعي و تاريخي در هم مي‌آميزد و مردم را درباره جنبه‌هاي اجرايي، هنري، معماري و تاريخي يك مكان خاص آموزش مي‌دهد. بازديدكننده‌ها به‌وسيله مردم از ظواهر جامعه ميزبان به‌صورت كامل به هيجان درمي‌آيند، اين هيجان به‌وسيله آثار هنري تاريخي، علمي، سبك زندگي يا ميراثي است كه از طرف جامعه ميزبان، منطقه، گروه يا مؤسسات مطرح مي‌شود (افخمي، 1386). ازنظر فني گردشگري فرهنگي شامل حركت انسان براي ديدن جاذبه-هاي فرهنگي خاص همچون مكان‌هاي ميراث‌هاي فرهنگي، نشانه‌هاي زيباشناختي و فرهنگي، هنرها و نمايش‌ها كه در خارج از مكان معمولي سكونت قرار دارد مي‌شود (پاپلي يزدي، سقايي، 1385).
برچسب: ،